بله یه محدودیت دیگه!
اما قبلش این نکته یادمون نره، محدودیت سرنوشت سازه!
این یه حقیقته که باید باورش کنیم، اگه محدودیت نباشه هیچ گونه رشدی صورت نمی گیره!
زندگی توی این دنیای مادی هم یه محدودیتی داره!
ابدیت ما انسانها توی این دنیا نیست!
ما انسانها ابدی هستیم ولی برای ساختن ابدیت خودمون وقت محدودی داریم.
یه لحظه توقف کنیم! داریم کجا میریم؟
ابدیت خودمون را چطوری رقم می زنیم؟
یعنی فکر می کنی اگه پدر و مادرت افراد دیگه ای بودند ...
یعنی فکر می کنی با تغییر پدر و مادرت سرنوشتت هم تغییر می کنه!؟
بیا از امروز این را باور کنیم که ...
سرنوشت انسان اجباری نیست اونم با یه محدودیت اجباری!
بله اگر منظورت از سرنوشت پست و مقام دنیاست، پدر و مادر خیلی توی این مساله مهمند!
اما سرنوشت، اونی که فکر می کنی نیست!
هیچ کدوم از این محدودیت های اجباری سرنوشت ساز نیستند!
واضح تر بگم عاقبت ما آدمها وابسته به عمل اختیاری ماست! نه محدودیتهایی که داریم!
یه لحظه فکر کنیم ببینیم چیکار داریم می کنیم! سرنوشتمون را چه جوری داریم رقم میزنیم!
بیایید با هم یه کم بیشتر در مورد خانوادهامون فکر کنیم!
هر کدوممون یه خانواده داریم که کاملا غیر اختیاریه!
(مقصودم خانواده پدر و مادریه)
این را بدونیم که هر کدوممون یه جوری داریم آزمایش می شیم! کاملا متفاوت از رفقامون!
این خیلی مهمه!
تو زندگی مون، خیلی وقتها می خواهیم مقایسه کنیم!
بله خودمون را با دیگران!
بیاییم یه لحظه فکر کنیم تا دیگه این مقایسه ها را نکنیم!
هر شخصی خانواده خودش را داره و وظایف خاص خودش نسبت به اونها!
زندگی تا ابد، حساب و کتاب، اختیار، الگو برداری، طرح نیاز، ...
بله اینا همش محدودیته ولی...
ولی سرنوشت سازی خودمون را هیچ وقت فراموش نکنیم که با همه این محدودیتها دست خودمونه!
بله قبول دارم که درصد کمی از سرنوشتهامون اجباریه!
ولی شاید حدود نود درصد دست خودمونه!!!
البته این یادمون نره که سرنوشت به معنی کسب پست و مقام و جایگاه دنیایی نیست!
یادمون نره میشه فقط با یه لحظه فکر کردن سرنوشتمون را تغییر بدیم!
سلام
اعیاد و میلادها مخصوصا میلاد امام سجاد علیه السلام بر همه تون مبارک
فقط یه جمله:
إلهی لَم یَکُن لِی حَولٌ فَأَنتَقِلُ بِه عَن مَعصِیَتِک إلّا فِی وَقتٍ أَیقَظتَنی لِمَحَبَّتِک
خدایا قدرتی ندارم که با اون از معصیتت دور بشم مگر وقتی که خودت با محبتت مرا بیدار کنی!
یه مثال بزنم !
ما آدما نیاز داریم که یه لباسی بپوشیم یا یه آرایشی بکنیم!
اما اینکه این مدل لباس یا آرایش را از کی بگیریم خیلی مهمه!
مد گرایی اونم بدون فکر، اونم از سنگر دشمن، درسته؟؟؟!
یه لحظه فکر کنیم حتی ساده ترین چیزهای زندگیمون را داریم از کی می گیریم و نیازهامون را داریم پیش کی عرضه می کنیم.
فقط یه لحظه!
بله بازم یه محدودیت دیگه!
نمی دونم تاکی میخواهیم قبول کنیم که محدودیت های زیادی دور و برمون هست!
شاید یکی از مهمترین این محدودیت های اجباری طرح نیاز باشه!
ما انسانها زندگیمون به همدیگه گره خورده و باید از همدیگه درخواستهایی داشته باشیم!
البته بازم تکرار میکنم، خیلی از کارهامون را بدون درخواست انجام می دیم ولی ...
آخرش توی بعضی کارها نیازمون را نمی تونیم خودمون برآورده کنیم!
پس این وسط چی مهمه؟؟؟
در واقع چی اختیاریه؟؟؟
تو فقط می تونی انتخاب کنی که از کی در خواست کنی!
پس یه لحظه فکر کن ببین به کی رو میزنی!
تا حالا فکر کردی که آیا می تونی تموم نیازهات را خودت برآورده کنی؟!
اصلا ممکنه!
یعنی میشه از کسی چیزی نخواهیم!
یه لحظه فکر کن!
بله! باید بخواهیم!
باید بعضی از نیازهامون را برا دیگران مطرح کنیم!
زندگی تا ابد، حساب و کتاب، اختیار، الگو برداری، ... اینا همش محدودیته!
حرف در الگو برداری اجباری زیاد میشه زد ولی ...
بگمانم قبول کردی که اینم یه اجبار توی زندگی دنیایی ماست!
محدودیت های زندگی مون خیلی بیشتر از اینا هم هست!
مورد بعدی ...
اول بگو قبول کردی که زندگی این دنیایی پر از محدودیته یا هنوز نه؟
یکی از رفقا یه نکته ای گفت، به نظرم جالب بود!
تا به حال شده چیزی را تجربه کنی ولی ...
بذار اینجوری بگم فکر کن یه راهی را بری و بفهمی که سخته و راه راحت تری هم وجود داره!
اما ...
دفعه بعد هم بازم همون راه را بری!
بعدش هم با خودت بگی راه راحت تری هم بود!
این یعنی استفاده نکردن از تجربه!
مردم چند دسته اند :
یا اصلا تجربه نمی کنن!!!
یا تجربه می کنن و ازش استفاده نمی کنن!!
یا تجربه می کنن و ازش استفاده می کن!
یا از تجربه های دیگران استفاده می کنن***
یه لحظه فکر کن ببین از کدوم دسته هستی!
