بله یه محدودیت دیگه!
اما قبلش این نکته یادمون نره، محدودیت سرنوشت سازه!
این یه حقیقته که باید باورش کنیم، اگه محدودیت نباشه هیچ گونه رشدی صورت نمی گیره!
زندگی توی این دنیای مادی هم یه محدودیتی داره!
ابدیت ما انسانها توی این دنیا نیست!
ما انسانها ابدی هستیم ولی برای ساختن ابدیت خودمون وقت محدودی داریم.
یه لحظه توقف کنیم! داریم کجا میریم؟
ابدیت خودمون را چطوری رقم می زنیم؟
یه یاد آوری کوچیک : زندگی تا ابد، حساب و کتاب، اختیار، الگو برداری، طرح نیاز، پدر و مادر
اینا همش اجباریه!
شاید بپرسی چرا اینا را میشماری؟!
دونستن این محدودیت های اجباری چه فایده ای داره؟
راستش را بگم نمی خواستم به این زودی نتیجه ی اینا را بگم!
ولی فکر می کنم دیگه موقعش شده باشه:
بله همه ی این محدودیت ها را باید بدونیم تا بتونیم مسیر زندگیمون را تشخیص بدیم!
مثلا یه موردش را بگم: اگه ندونیم که «زندگی تا ابد» اجباریه! خب مقابلش را فکر می کنیم یعنی اینکه زندگی محدوده و اختیاریه! در نتیجه عاقبت اندیشی نمی کنیم!
خیلی واضحه! انسانهایی که فقط برا دنیای مادیشون تلاش می کنند، واقعا اعتقادی به ابدی بودن ندارند! اینا حتی نمی خوان لذتی را از دست بدن! چون می ترسند تموم بشه!
اما اگه ابدی بودن را بپذیریم خودمون را فقط به لذت ابدی می فروشیم!
یه لحظه توقف کنیم! زندگی ابدی با لذت ابدی یا ...!
این خیلی خیلی مهمه!
این جور مسائله که زندگی ها را می سازه و سرنوشت ها را تغییر می ده!
چون خیلی مهم بود دوباره می گم:
سرنوشت اجباری نیست!
خیلی چیزها توی این دنیا اجباری است ولی...
هیچ کدومش سرنوشت انسان را اجباری نمی کنه!
بازم بگم که مقصود از سرنوشت پست و مقام دنیایی نیست!
زندگی ما ابدیه!
محدودیت زندگی دنیایی ما را غافل می کنه از اینکه غیر از این دنیا به چیز دیگه ای فکر کنیم!
درسته که موقعیتهای انسانها با هم متفاوته!
ولی همه سرنوشتاشون اختیاریه!
یه لحظه تامل کافیه که بفهمیم که عمل ما سرنوشت سازه!
پس ببینیم چیکار داریم می کنیم!
یعنی فکر می کنی اگه پدر و مادرت افراد دیگه ای بودند ...
یعنی فکر می کنی با تغییر پدر و مادرت سرنوشتت هم تغییر می کنه!؟
بیا از امروز این را باور کنیم که ...
سرنوشت انسان اجباری نیست اونم با یه محدودیت اجباری!
بله اگر منظورت از سرنوشت پست و مقام دنیاست، پدر و مادر خیلی توی این مساله مهمند!
اما سرنوشت، اونی که فکر می کنی نیست!
هیچ کدوم از این محدودیت های اجباری سرنوشت ساز نیستند!
واضح تر بگم عاقبت ما آدمها وابسته به عمل اختیاری ماست! نه محدودیتهایی که داریم!
یه لحظه فکر کنیم ببینیم چیکار داریم می کنیم! سرنوشتمون را چه جوری داریم رقم میزنیم!
بیایید با هم یه کم بیشتر در مورد خانوادهامون فکر کنیم!
هر کدوممون یه خانواده داریم که کاملا غیر اختیاریه!
(مقصودم خانواده پدر و مادریه)
این را بدونیم که هر کدوممون یه جوری داریم آزمایش می شیم! کاملا متفاوت از رفقامون!
این خیلی مهمه!
تو زندگی مون، خیلی وقتها می خواهیم مقایسه کنیم!
بله خودمون را با دیگران!
بیاییم یه لحظه فکر کنیم تا دیگه این مقایسه ها را نکنیم!
هر شخصی خانواده خودش را داره و وظایف خاص خودش نسبت به اونها!
زندگی تا ابد، حساب و کتاب، اختیار، الگو برداری، طرح نیاز، ...
بله اینا همش محدودیته ولی...
ولی سرنوشت سازی خودمون را هیچ وقت فراموش نکنیم که با همه این محدودیتها دست خودمونه!
بله قبول دارم که درصد کمی از سرنوشتهامون اجباریه!
ولی شاید حدود نود درصد دست خودمونه!!!
البته این یادمون نره که سرنوشت به معنی کسب پست و مقام و جایگاه دنیایی نیست!
یادمون نره میشه فقط با یه لحظه فکر کردن سرنوشتمون را تغییر بدیم!
سلام
اعیاد و میلادها مخصوصا میلاد امام سجاد علیه السلام بر همه تون مبارک
فقط یه جمله:
إلهی لَم یَکُن لِی حَولٌ فَأَنتَقِلُ بِه عَن مَعصِیَتِک إلّا فِی وَقتٍ أَیقَظتَنی لِمَحَبَّتِک
خدایا قدرتی ندارم که با اون از معصیتت دور بشم مگر وقتی که خودت با محبتت مرا بیدار کنی!
بله یه سری از نیازهامون را باید به دیگران ارائه کنیم!
ولی یه نکته فراموشمون نشه!
بحث نیاز که مطرح میشه، همیشه یه سری نیازهایی جلو می افتند که به ظاهر نیاز هستند ولی واقعا ما آدمها نیازی به اونها نداریم!
یه لحظه فکر کنیم که واقعا تموم اون چیز هایی که فکر می کنیم بهشون نیاز داریم ضروری اند!!!
فقط یه لحظه!
یه مثال بزنم !
ما آدما نیاز داریم که یه لباسی بپوشیم یا یه آرایشی بکنیم!
اما اینکه این مدل لباس یا آرایش را از کی بگیریم خیلی مهمه!
مد گرایی اونم بدون فکر، اونم از سنگر دشمن، درسته؟؟؟!
یه لحظه فکر کنیم حتی ساده ترین چیزهای زندگیمون را داریم از کی می گیریم و نیازهامون را داریم پیش کی عرضه می کنیم.
فقط یه لحظه!
